het vervolg

Het nadeel van niet regelmatig schrijven is dat je de helft van alles wat je hebt meegemaakt weer vergeet. Nou zijn langdradige, gedatailleerde reisverslagen toch alleen maar saai en vervelend, dus zal ik bij deze proberen een kort en bondig verslag te geven van mijn afgelopen 2 weken.

Nadat Fay mij had verlaten was het eerst weekend, dus nog geen tijd om Spaanse les te zoeken. De eerste twee dagen heb ik echt wel even door de zure appel heen moeten bijten. Ik voelde me nog niet helemaal op mn gemak en ik wist niet zo goed wat ik met mezelf aanmoest. Gelukkig was mijn Canadese vriend er (een man die Fay en ik op het strand hebben leren kennen en die in een hostel in Leon werk). Nu kende ik in elk geval iemand waardoor ik mijn eerste dagen toch redelijk goed ben doorgekomen. Toen ik op maandag mijn Spaanse lessen had geregeld voelde ik me gelijk een stuk beter en daarna heb ik het eigenlijk alleen maar heel erg naar mn zin gehad.

Leon is een prima stad om voor een langere tijd te zitten. Het is niet te groot, niet te Klein, er zijn zat andere reizigers maar ze nemen niet de hele stad over en het is valk bij het strand, helemaal prima dus. In het begin wilde ik nog wel eens verdwalen omdat de straten hier zo recht lopen, dat alles op elkaar lijkt.

Mijn dagen hier bestaan voornamlijk uit studeren en een beetje rondhangen(waar verbazend veel tijd in kan gaan zitten). Ik heb iedere ochtend van 9 tot 12 les. De lessen zijn 1 op 1 en daardoor behoorlijk intensief. Mijn lerares is super leuk, ze praat alleen maar in het Spaans tegen me en spreekt verder ook niet erg veel Engels. Meestal begijp ik redelijk goed wat ze zegt maar aan het eind van de les probeer ik ook wel eens om gewoon te lachen en te knikken op het juiste moment. Over het algemeen heeft ze dat echter redelijk goed door, dus moet ik wel opletten. Het is verbazingwekkend wat voor gesprekken we kunnen voeren (dat wil zeggen, zij praat, ik luister lach en knik). We hebben het over plitiek, tienermoeder en abortus, en over homos en kip. Dat laatste vraag waarschijnlijk om extra uitleg. Ik weet niet meer precies hoe we erop kwamen, maar zij vertelde dat er tegenwoordeig veel meer homos in Nicarágua zijn. Ze had gehoord dat dat kwam doordat mensen hier zoveel kop eten, die kippen worden volgestop met hormonen en die hormonen zouden er vervolgens voor zorgen dat de jongens homo worden. Ik heb haar geprobeerd uit te leggen dat dat volgens mij niet de oorzaak was, maar zelf vond ze het volgens mij best aannemlijk. Ze is absoluut een goede lerares. Mijn Spaans is echter nog niet erg goed. Lezen en schrijven gaat op zich best oke, maar ik zou meer moeten oefenen met spreken en luisteren. Probleem is ook dat ze altijd heel snel gegen je praten, omdat ze er vanuit gaan dat je Spaans spreek. Daardoor komt het er op neer dat ik behoorlijk goed met mijn lerares kan communiceren in het Spaans, maar alleen met haar, omdat zij de enige is die duielijk praat. Achja, eigenlijk had ikbeter naar een gastgezin kunnen gaan om mijn Spaans te oefenen, maar ik zit in zo´n gezellig hostel dat ik eigenlijk niet weg wil.

In het hostel zit een groep vrijwilligersdie hier voor langere tijd zitten. Dat is gezellig aangezien ik er ook voor dire weken zit. Verder slaap ik in een dorm(slaapzaal) die ik deel met een Amerikaanse man van rond de 70 die hier geloof ik al meer dan een jaar zit. Hij helpt me met mijn huiswerk overhoort me, en vraagt me iedere dag of ik al vloeiend Spaans spreek (want gezien ik Europeaan ben moet dat na 2 weken zeker het geval zijn). De anderen lachen me vriendelijk uit als ik alweer aan mijn huiswerk zit, maar ze helpen me ook graag. Já het is echt een gezellig sfeertje hier.

Naast studeren ben ik een aantal keer naar het strand geweest, naar de bioscoop gewees, en naar het museum van de revolutie. De Nicaraguaanse gids, een man die zelf in de revolutie gevochten heeft, had zoveel moeite met het onthouden van mijn naam dat hij me na 5x vragen maar omdoopte tot ojos bonitos (mooie ogen), ach dat is ook veel leuker dan Elske. Verder werkt er een Nicaraguaanse jongen in het hostel die blijvt benadrukken dat het heus veel beter voor mijn Spaans zou zijn als ik een Spaanstalig vriendje zou hebben. Op zijn vraag of ik al een vriendje had antwoorde ik dat ik er al 20 thuis had zitten. Dat was niet het meest doordachte antwoord want hij vond dat hij er dan ook nog best bij kon. Volgende keer dat ik op reis ga verf ik mijn haar zwart.

Afgelopen vrijdag en zaterdag heb ik een vulkaan, El Hoyo beklommen. De eerste dag omhoog en dar kamperen, de tweede dag omlaag en zwemmen in een lagoon. Het eerste stuk was behoolijk pittig. Steil, warm en een backpack met eten en 7 liter water. Maar het was wel ontzettend mooi. Vanaf de top kon je de hele vulkaan gordel zien, behoorlijk indrukwekkend. Bovendien was het volle maan, dus toen de zon aan de ene kant onder ging, kwam de maan aan de andere kant op, heel bijzonder. Verder was het natuurlijk beregezellig bij het kampvuur en ben ik blij dat mijn conditie nog op pijl is.

Goed, dit verhaal begint alweer veelste lang te worden dus ik ga er een einde aan breien. Komende week heb ik nog 1 week les en daarna ga ik met Sjoerd richting het noorden. Ik heb geen idee hoe dat zo snel heeft kunnen gaan, het voelt alsof ik prima nog een maand hier zou kunnen blijven, maar misschien wordt het tijd voor lange busritten zodat ik eindeloos met de locals kan kletsen, in het Spaan.s